Ένα από τα διλλήματα που κάθε Έλληνας εκπαιδευτικός καλείται να απαντήσει όταν διδάσκει μία τάξη με μαθητές που επιθυμούν να συμμετάσχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις είναι: "να διδάξω οικονομικά ή ΑΟΘ"; Η απάντηση για εμένα τουλάχιστον είναι προφανής. Διδάσκουμε οικονομικά γιατί αυτή την γνώση θα χρειαστούν τα παιδιά τόσο μέσα στο πανεπιστήμιο, όσο και στη ζωή τους.
Αυτό απαιτεί ο διδάσκων από τη μία να λέει στα παιδιά τι πραγματικά ισχύει και από την άλλη να τονίζει στους μαθητές ότι στις εξετάσεις πρέπει δυστυχώς να αναπαράγουν μόνο συγκεκριμένα κομμάτια της ύλης από το σχολικό βιβλίο. Μία τέτοια περίπτωση συναντάμε στους προσδιοριστικούς παράγοντες της προσφοράς. Στο σημείο αυτό το σχολικό βιβλίο μας λέει ότι οι παράγοντες που προσδιορίζουν την θέση της καμπύλης είναι μόνο τέσσερις (4): το κόστος παραγωγής, η τεχνολογία, οι καιρικές συνθήκες και ο αριθμός των επιχειρήσεων.
Στην πραγματικότητα υπάρχουν και άλλοι παράγοντες όπως είναι οι προσδοκίες των επιχειρηματιών, οι τιμές των άλλων αγαθών που μία επιχείρηση μπορεί να παράγει εναλλακτικά (π.χ μία αθλητική εταιρεία πρέπει να επιλέξει εάν θα παράξει περισσότερες μπάλες ποδοσφαίρου ή βόλεϊ) και τέλος οι τιμές των αγαθών που από κοινού μία επιχείρηση παράγει (π.χ. μέσα από την παραγωγή βενζίνης εξάγεται η πρώτη ύλη για άσφαλτο ή πλαστικό).
Το επίσημο Ελληνικό σχολικό βιβλίο μπορεί να μην αναφέρει τις προσδοκίες ως προσδιοριστικό παράγοντα της προσφοράς στο αντίστοιχο κεφάλαιο (κεφ. 4), όμως τις αναφέρει με κάθε επισημότητα στο κεφάλαιο των οικονομικών κύκλων (κεφ. 9 - σελίδες 164 - 165). Χαρακτηριστικά το σχολικό βιβλίο αναφέρει τα εξής:
Ας αξιοποιήσουμε λοιπόν την ευκαιρία να πούμε στους μαθητές μας αυτό που πρέπει, στηριζόμενοι στην αναφορά του σχολικού βιβλίου. Το ερώτημα βέβαια που τίθεται είναι το εξής: Εάν στις εξετάσεις ζητηθούν να αναλυθούν οι προσδιοριστικοί παράγοντες της προσφοράς, θα εκτιμηθεί από την επιτροπή και τους διορθωτές η αναφορά στις προσδοκίες;